Nuty poranka

Od ściany się odbija dziki śpiew włóczykija
Do uszu w mig dociera, duszę mą rozdziera
w stalowym uścisku poranka - To ma być sielanka?
Gdy fałsz się w głowę wbija niczym ślepa żmija?
I jeszcze ta śmieciara, co świt warczy jędza stara
głucho terkoce przerywając noce
kiedym śnił o Tobie i tym, co z Tobą robię!
Ech, przez okno promyk słońca do łóżka dociera
kolejna powieka powoli się otwiera
Szczęście, że choć oczy doświadczą radości
gdyż uszy już wkurwione do granic możliwości