Biały kruk

Przeżywam to na nowo, codziennie, co noc
Stoję nad przepaścią, ktoś mówi mi skocz
Śmieję się i płaczę, w gardle czuję ścisk
Nie mogę tego zrobić, to nie pomoże mi
Czuję drżenie rąk, słyszę serca stuk
W ciemny tunel myśli wlatuje biały kruk
Wbija swe pazury, czuję straszny ból
Świadomość zanika, ścina mnie z nóg

Przeżywam to na nowo, codziennie co noc
Stoję nad przepaścią, ktoś mówi mi skocz
Odwracam się, spoglądam, siedzi biały kruk
Wraca świadomość, czuję się jak trup
Uderza we mnie dziobem, jakby wbijał pal
Potężnymi szponami wyrywa mój żal
Coś we mnie pęka, czuję straszny ból
Świadomość zanika, ścina mnie z nóg

Słyszę dudnienie, serce mi wali
Koszmarny szmer dobiega z oddali
Otwieram oczy, rozglądam się nerwowo
Czy to tylko sen, czy zacznie się na nowo?
Próbuję zebrać myśli, to chyba mój pokój
Ach, jakaż ulga, ogarnia mnie spokój
Staję przy oknie, siedzi biały kruk
Świadomość zanika, ścina mnie z nóg

Powoli się budzę
Ktoś do mnie mruczy
Wsłuchuję się z trudem
W uszach mi huczy
Nic nie rozpoznaję
Twarz ma przerażona
Z ledwością wstaję
Odchylam ramiona
Rozglądam się nerwowo
W uszach nadal huk
Wykończony nerwowo
Poznaję - biały kruk

Chcę uciec stąd, po prostu wiem
Że uciec chcę stąd, nie ważne gdzie
Chcę wstać i biec i krzyczeć, wręcz wyć
Chcę uciec stąd, spokojnie znów śnić