Brzydka pogoda, ale pomyślałem, co tam, przyda się mały spacer. Po kilkunastu minutach spaceru minąłem uśmiechniętą, acz nieurodziwą kobietę po trzydziestce. Zrobiłem może kilka kroków i słyszę za sobą głos młodego chłopaka:
– Ale paskuda.
Odwróciłem się. Zobaczyłem trzech, chyba jeszcze nastolatków? Przystanąłem i powiedziałem:
– O nie panowie, ta kobieta była naturalnie nieurodziwa. Wytapetowana, naciągana twarz kobiety z wyrysowanymi brwiami i kaczymi warami, to dopiero jest paskuda.
Mocno zwolnili kroku, a na ich twarzach pojawiły miny sugerujące mocniej wytężoną pracę umysłów. Wtem, jeden z nich przyjaźnie się uśmiechnął i ze słyszalnym olśnieniem w głosie rzekł:
– Noo, w sumie, to ma pan rację.
Po czym odchodząc rzucił do kumpli:
– Patrzcie, gość rzucił dwa zdania i w mig skumałem życiową prawdę.
Na co jeden z pozostałych ze śmiechem w głosie odpowiedział:
– Bo pewnie nie był ku?wa z telewizora.
I tak w poczuciu dobrze przekazanej wiedzy mogłem spokojnie skierować swe kroki do domu. 